مرکز خود-مراقبتی

• با خودت مهربان باش تا حد ممکن، روز خود را به گونه ای تنظیم کنید که استرس شما را به حداقل برساند. چنانچه می دانید که یک قرار ملاقات پزشکی به این معنی است که بقیه روز تان بی ثمر یا ناراحت کننده باشد، برنامه ریزی کنید که از پیش به خودتان زمان دهید تا برای قرار ملاقات آماده شوید و بعد از آن نیز کاری را انجام دهید که باعث راحتی شما شود.
• برای خودت یک وکیل مدافع، مراقبت کننده، همکار یا مددکار، که به وی اعتماد دارید و بفهمد که چه میخواهید و شما را در روند تهیه درخواست و طرح پشتیبانی کند، فراهم کنید. چنانچه از این بابت مضطرب و نگران هستید، آنها می توانند در جمع آوری مدارک و پر کردن مدارک به شما کمک کنند.
• برای کمک به توضیح وضعیت خود و پشتیبانی مورد نظرتان، یک پشتیبان یا وکیل مدافع را به جلسات دسترسی و برنامه ریزی خود بیاورید. یک پشتیبان یا وکیل مدافع می تواند مطمئن شود که برنامه ریز آرزوها و اهداف شما را درک می کند. پیش از جلسه با آنها صحبت کنید و به آنها بگویید که از آنها می خواهید که چه کاری انجام دهند یا چه بگویند. ممکن است بخواهید آنها برای تقویت روحیه در آنجا ساکت بنشینند. یا ممکن است بخواهید اگر چیزی را فراموش کردید یا دنباله حرف خود را از دست دادید، به شما یاد آوری کنند. یا ممکن است بخواهید آنها به جای شما صحبت کنند. بهتر است در این مورد پیش از جلسه تصمیم بگیرید تا بتوانید با هم هماهنگی کنید تا آنها خواسته های شما را بدانند.
• از کسی بخواهید با شما بنشیند و تمام اطلاعات را مرور کرده و به شما در توضیح زبان و جزئیات NDIS کمک کند.
• با گروه های همدوره و سایر افرادی که برای NDIS اقدام کرده اند صحبت کنید. سر در بیاورید که روند کارها برای آنها چگونه انجام شده است. این به شما کمک می کند تا برای روند درخواست آماده شوید، و همچنین به شما در استفاده از نکاتی که برای آنها کارساز بود، کمک می کند. صحبت با افرادی که در آنجا بوده اند و درک اینکه شما در حال گذر از چه دوران سختی هستید و ممکن است چه انتظاراتی در آینده داشته باشید می تواند بسیار اطمینان بخش باشد.
• اگر نوشتن برای شما راحت تر و کم خرج تر از صحبت کردن است، تا حد امکان یادداشت کنید و این را به کارمندان آژانس بیمه ملی معلولیت یا هماهنگ کننده محلی نشان دهید.
• ترتیبی دهید تا با یک دوست، عضو خانواده، همدوره، امدادگر، مشاور یا روانشناس تماس گرفته و از آنها اطلاعات بگیرید.
• خوب خوابیدن مهم است. در اینجا چند تارنما بهمراه نکاتی هست که ممکن است برایتان سودمند باشند: https://mensline.org.au/wp-content/uploads/2017/10/MLA-Self-Care-Toolkit-Better-Sleeping.pdf

در مراقبت از خود، پشتیبانی گرفتن از همدوره ها مهم است. پشتیبانی همدوره ها زمانی روی میدهد که افراد دانش، تجربه، کمک عاطفی، اجتماعی یا عملی خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.از طریق تماس با سازمانهایی که مستقیماً با افرادی که تجربه عملی در زمینه بهداشت روان دارند همکاری می کنند، می توان به پشتیبانی همدوره ها که ذیلا فهرست شده اند دست یافت.

سایر پشتیبانی های همدوره های بهداشت روان و NDIS در فیس بوک موجودند. اگر از فیس بوک یا سایر رسانه های اجتماعی استفاده نمی کنید شاید یکی از اهداف شما باید یادگیری نحوه استفاده از آنها باشد. فیس بوک یکی از راه های یادگیری چیزهای جدید و دوست یابی است.

یادتان باشد که شما از زندگی خودتان سر در می آورید. تجربه عملی تان شما را در کسب  پشتیبانی های مورد نیازتان برای اینکه حالتان خوب بوده، و اینکه چه چیزی میتواند در مسیر بهبودی تان کمک کند شما را ماهر میکند.

به عنوان بخشی از درخواست برای NDIS، نیاز است که اطلاعات شخصی خود در مورد شرایط تان و اینکه چه خدماتی فکر می کنید موجب بهبودی زندگی شما میشود را به اشتراک بگذارید. ممکن است لازم باشد داستان خود را چندین بار برای افراد گوناگون مانند – پزشک عمومی، هماهنگ کننده محلی یا برنامه ریز آژانس بیمه ملی معلولیت، و همچنین شخصی که برای پشتیبانی از تصمیم گیری خود انتخاب کرده اید بازگو نمایید. این ممکن است در هر مرحله از دسترسی به NDIS (هنگام درخواست دسترسی و در مراحل برنامه ریزی) روی دهد.

تکمیل کتاب کار (یا برنامه) reimagine.today ممکن است نیاز شما را برای بیان داستان خود در طول دسترسی و برنامه ریزی بارها کاهش دهد. می توانید کتاب کار خود را با افرادی که می خواهند درباره شما بیشتر بدانند به اشتراک بگذارید.

شاید لازم باشد در مورد چگونگی تأثیر سلامت روان بر زندگی روزمره تان، تأثیر آن در سطح شخصی و همچنین مشخص کردن نیازهای پشتیبانی در بهترین روزها و بدترین روزهایتان، صحبت کنید. شاید نیاز باشد که شما به زمانی بیاندیشید که وضعیت خوبی نداشته اید و باید بارها و بارها آن تجربه را که ممکن است برای شما بسیار سخت یا حتی آسیب زا باشد، توضیح دهید.

بعضی اوقات ممکن است نیاز باشد یا بخواهید تا جزئیات آنچه را که تجربه کرده اید مرور کنید. برخی از افرادی که با آنها صحبت خواهید کرد از لحاظ زمانی تحت فشار خواهند بود، یا به نظر برسد که به داستان شما گوش نمی دهند یا داستان تان را درک نمی کنند. در صورت بازگویی وقایع دردناک یا رنج آور زندگی خود، این می تواند یک تجربه طاقت فرسا باشد. به همین دلیل است که داستانسرایی ایمن و داشتن راهکارهایی برای مدیریت خطر روایت داستان خود به روش نا امن مهم است.

این منبع مهم موجود است تا به شما کمک کند تا در مورد روایت ایمن داستان خود بیشتر بیاموزید: “بیان افکارمان: راهنمای روش استفاده ما از داستان هایمان” www.ourconsumerplace.com.au

تماس منظم با پزشک عمومی یا سایر ارائه دهندگان خدمات می تواند به شما کمک کند تا از خود مراقبت کنید. اگر چنین برنامه ای ندارید می توانید با پزشک عمومی خود در مورد ایجاد یک طرح مراقبت از سلامت روان صحبت کنید، که می تواند به شما در ارائه خدمات درمانی و مراقبت های بهداشت روان از جمله دسترسی به روانشناس کمک کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد برنامه های مراقبت از بهداشت روان، لطفا از تارنمای زیر بازدید کنید: www.health.gov.au